Lieve allemaal!

Nog in de rush van de roadtrip langs de Great Ocean Road schrijf ik dit verhaal... om niets van deze super week vergeten zet ik alles wat ik heb meegemaakt van dag tot dag op papier. Een waarschuwing vooraf dus: het zou best een lang verhaal kunnen worden... Máár ik zal proberen om het zo leuk en levendig mogelijk te vertellen!

Een aantal weken geleden besloot ik een ticket naar Melbourne te boeken om daar mijn paasvakantie door te brengen. Mijn huisgenootje Chiara en haar vrienden vanuit Florence zouden ook gaan om hun vriendin Ines (die in Melbourne studeert) op te gaan zoeken. Op dat moment wist ik nog niet of ik met hun of alleen zou reizen. In de weken die hierop volgden, besloten steeds meer leuke mensen met dezelfde vlucht naar Melbourne te gaan. Tijdens de wekelijkse lunch op maandag ontstond toen het plan om met z'n tienen drie dagen in Melbourne door te brengen en daarna een auto te huren en de Great Ocean Road te rijden. Vanaf toen hostels boeken en uitkijken naar de trip!

Melbourne City

Na een vlucht van anderhalf uur (Amsterdam - Genève, maar op de kaart van Australië niet ver van elkaar vandaan) werden we in Melbourne opgewacht door Ines. Zij studeert aan Monash University en woont op de campus. Omdat de campus ver weg van het centrum is, zou zij ook alle nachten met ons in Melbourne doorbrengen. Zij had het eerste hostel voor ons geboekt en kon ons alle goede spots van de stad laten zien. Heel relaxed aan Melbourne is dat het kleiner is dan Sydney en dat je veel lopend kunt doen. Via de Queen Victoria Market en wat winkels in het centrum liepen we naar de Yarra rivier, die dwars door het hart van Melbourne loopt en belangrijk is voor de stad. Tijdens deze wandeling kwam ik erachter dat Melbourne heel anders is dan Sydney. In Sydney kan de drukte echt benauwend zijn, terwijl Melbourne rust uitstraalt. Verder is Sydney echt een wereldstad, terwijl Melbourne meer Europees aandoet. Melbourne is de stad van de straatmuzikanten en die zie je dan ook veel. Verder was het comedy weekend en lekker weer, waardoor er verschillende straat optredens gegeven werden. Aan de zuidkant van de rivier is het chiquere gedeelte. Hier hebben we geparadeerd over de ‘boulevard' en zijn we op een toren geweest waarvan we over de hele stad (en verder) konden uitkijken. Hierna terug naar het hostel voor een powernap, pizza besteld en deze opgegeten op de rooftop van ons hostel. Abdul, een vriend van Ines is vanaf dat moment ook een deel van de groep. Voor het betere uitgaansleven moet je in Melbourne in Brunswick Street zijn. Hier gingen we dan ook 's avonds naartoe. Na een super lange rit met de tram (we gingen naar Brunswick Road, wat aan de andere kant van de stad bleek te zijn) en heel wat hint spelletjes later (je moet je toch op één of andere manier vermaken), kwamen we aan in de straat waar we hadden afgesproken met de neef van één van de jongens met wie ik op reis was. Hij woont al vijf jaar in Melbourne en nam ons mee naar een club waar we tot laat zijn gebleven.

Het ‘strand'

De volgende dag hebben we ontbeten op het terras van een soort grote bakker/ traiteur en vergaderd over de plannen voor onze trip. De helft van de groep is die dag naar de Botanical Gardens gegaan en ik ging met de andere helft naar het ‘strand' van Melbourne: St. Kilda. Er was een leuke markt waar ik (natuurlijk) wat geshopt heb en daarna zijn we richting het water gelopen. Het strand in Melbourne is niet te vergelijken met dat van Sydney (sorry voor de Melbourne liefhebbers)... het is er koud en de zee heeft de kleur van de Noordzee. Tóch leuk om er geweest te zijn. Daarna richting Chapel Street in Prarhan, een wijk die te vergelijken is met Newtown (de wijk waar ik in Sydney woon). Op zoek naar een restaurant op eerste paasdag is niet al te makkelijk, maar we hebben daar toch heerlijk mediterraans gegeten en koffie gedronken in een super mooi courtyard. 's Avonds met Mattew, de neef van Angelo naar een bar/ club ‘around the corner', weer een bijzondere ervaring met de lekkerste en grootste Mojito's die ik ooit gedronken heb!

Phillip Island

Onze eerste roadtrip ging naar Phillip Island. Dit eiland is beroemd om de kleine pinguïns die er leven, de allerkleinste pinguïns ter wereld. Ik was één van de bestuurders en moest ‘the hook' doen, iets wat ze alleen in Melbourne schijnen te doen. De theorie is dit: om het verkeer niet op te houden moeten auto's die op een grote kruising naar rechts willen, als het groen wordt aan de linkerkant van de kruising gaan staan, wanneer het oranje wordt, mogen ze dan pas naar rechts afslaan. Dit klonk in theorie best eng, maar in de praktijk was het super lachen om te doen! In het drukke verkeer van de stad beginnen met aan de linkerkant van de weg rijden en dan ook nog ‘the hook', ik vond het wel stoer. Aangekomen op Phillip Island, gingen we lunchen op een verlaten strand. Daarna richting Seals Rock (daar schijnen zeehonden te leven, ik heb er geen één gezien) en als afsluiter naar de ‘Pinguins Parade'. Het bleek een stuk meer toeristisch dan we dachten, samen met honderden mensen zaten we in een soort amfitheater op het strand te wachten tot de pinguïns na zonsondergang uit het water kwamen om hun nesten op het vaste land op te zoeken. Het was een hele mooie zonsondergang en de pinguïns waren schattig (heel klein, zo'n 33cm groot), maar het was niet zo gaaf als we gedacht hadden. Het is ook wel gek dat we daar met honderden mensen op het strand zaten en dat je vervolgens geen foto's mag maken, omdat dat zogezegd schadelijk zou zijn voor de pinguïns... Op de terugweg naar de McDonalds (huh?) en toen slapen.

Queenscliff en het begin van de Great Ocean Road

De volgende dag gingen we de geboekte auto's ophalen bij Budget. Dit duurde zooooo lang dat op een gegeven moment onze Italiaanse vrienden hun temperament niet meer konden onderdrukken. Ze wilden tenminste korting voor het lange wachten en toen we dat niet kregen besloten we over te stappen naar Avis. Hier hadden we binnen 5 minuten twee super relaxte auto's en kon de echte roadtrip beginnen. Onze eerste stop was Queenscliff, een dorp waar buiten zwemmen met dolfijnen (waarvoor we te laat waren) niets te beleven viel... Dus op naar Lorne, met tussenstops in Torquay en Anglesea. Het hostel in Lorne bleek super mooi. Op een heuvel waren verschillende hutten gebouwd en in één daarvan sliepen wij met z'n tienen. Tijdens het koken van een heerlijke echte Italiaanse pasta, leerde ik mijn eerste Italiaanse woorden: finalemente ance i ragazzi cucinano (zelfs mannen kunnen koken)! Midden in de nacht begonnen het keihard te onweren. De storm was zo hard dat onze hut heen en weer schudde en er één of ander alarm afging. De volgende dag bleek iedereen wakker te zijn geweest, maar niemand had willen laten blijken bang te zijn dat onze hut zou instorten.

Bells Beach, koala's & lighthouse

De wereldkampioenschappen surfen waren deze week op Bells Beach in Torquay, waar iedereen wel naartoe wilde. Ik ging woensdag checken bij de eigenaar van het hostel hoe laat de wedstrijd die dag zou beginnen. Op dat moment ging de wedstrijd nog door, maar toen we daar aankwamen was het afgelast, omdat de golven niet goed en hoog genoeg waren. Balen, nu geen meet and greet met Kelly Slater... Die middag gingen we op onze zoektocht naar koala's. Op aanwijzing van het Toerist Office gingen we de bergen in totdat we op een modderige weg aankwamen en niet meer verder konden. Al snel zag iemand de eerste koala en gingen we eropuit om er meer te vinden (unresponsible bushwalking op slippers). Tegen de regels in, maar volledig vanuit intuïtie hebben we de koala's geroepen en naar ze gefloten om ze wakker te maken en een glimp van hun gezichtjes op te vangen. Koala's zijn vreemde beesten. Ze slapen 20 uur per dag, omdat ze de giftige bladeren van de eucalyptusplant eten en dit gif moeten verteren. Anyway, ze zijn wel heeeeel schattig! Onze trip vervolgde naar Cape Otway, waar de oudste lighthouse van het vaste land van Australië stond. Toen we daar aankwamen was het helaas gesloten. Dit weerhield de anderen er niet van om een kijkje te nemen (ik was natuurlijk te bang om gepakt te worden, ze hadden 24hour surveillance, haha). Totdat ze bij een huis kwamen waar de lichten brandden en ze besloten terug te gaan. Volgende dag nog maar een keer proberen. Het hostel voor die nacht in Apollo Bay hadden ik en Chiara geboekt. Het bleek echt een super huiselijk hostel te zijn met allerlei verschillende bloemetjeslakens! Alle meisjes vonden het natuurlijk helemaal top (de jongens wat minder). 's Avonds was Marietta haar camera kwijt en ze bedacht dat ze hem waarschijnlijk verloren had in het bos toen we even stopten op te overleggen. Toen ben ik samen met haar het bos in gegaan om de plek te zoeken waar we waren gestopt en de camera te zoeken. Dit bleek al snel een onbegonnen zaak, alles leek op elkaar en we hebben de camera niet gevonden. Rond een uur of elf Thai gegeten en mijn hand laten lezen door Ines, die mij een aantal dingen heeft verteld over mijn toekomstige carrière, gezondheid en liefdesleven.

Lighthouse 2

Donderdagochtend nog een keer naar de vuurtoren gereden, welke niet echt bijzonder bleek te zijn. Het uitzicht gelukkig wel! De kust is hier zo ontzettend mooi, en de Great Ocean Road heeft zoveel mooie uitzichten. Je kunt overal stoppen voor een ‘scenic lookout' en elke keer als je over een heuvel heen komt, zie je de zee, de mooie stranden en de rotsachtige kustlijn. Op weg naar onze slaapplek voor de nacht in Port Campbell, zijn we langs de Gibson Steps, de 12 Apostles en als laatste Loch Ard Gorge gereden, waar we hebben genoten van een mooie zonsondergang. De 12 Apostles zijn limestone rotsen in de zee die zijn ontstaan door de wind en het water (ze waren eerst allen onderdeel van het vaste land). Je kunt er met een helikopter overheen vliegen, enkelen van ons besloten dit te doen, maar dan wel de volgende dag en hopen op goed weer. Die avond in een écht Italiaanse pizzeria gegeten, dus mijn Italiaanse matties waren helemaal blij. Daarna een spellenavond met zelfgemaakte Sangria... ik weet niet of de andere gasten in het hostel blij met ons waren!

Helicopterflight!

Hoewel het weer de volgende ochtend niet echt beter is (het regent heel hard) besluiten Marietta, Rita, Angelo, Fabian en ik toch de helikoptervlucht te gaan doen. Het was super mooi om de kustlijn vanuit de lucht te zien, dat gaf een goed gevoel! Natuurlijk klaarde het weer op en hebben we de London Bridge, de Bay of Islands and Grotto gezien op weg naar de Grampians National Park. Wat best moeilijk te vinden was zonder kaart... gelukkig reed de vrouwenauto voorop! Bij aankomst in het hostel in Halls Gap, ontdekten we kangaroes op het terrein. Ze waren waarschijnlijk gewend aan mensen, want we konden ze benaderen tot heel dichtbij (yeah!). Wat wel grappig was is dat er geen mensen in het hostel aanwezig waren, er lag een brief voor ons met een welkom en instructies. Er waren geen sleutels (de deuren konden dus ook niet op slot) en we konden betalen door geld in een envelop te doen. Bizar dat ze je gewoon vertrouwen, we waren er maar voor één nacht en hebben niemand gezien... Dat de deuren niet op slot konden was wel een beetje jammer toen we na de BBQ spookverhalen aan elkaar gingen vertellen, maar goed, wat valt er te halen bij een stelletje arme backpackers?

De laatste dag!

Natuurlijk moest er in het National Park gehiked worden. We hebben een wandeltocht van ongeveer 2 uur gedaan met verschillende klimstukken. Vanaf de top van de berg was een mooi uitzicht en dit was een goede afsluiter van de week! Daarna terug naar het vliegveld van Melbourne... de auto achterlaten, inchecken en terug naar huis! Het was een geweldige trip!

Het is dus inderdaad een heeeeeel lang bericht geworden! Als je tot hier bent gekomen,top!

Voor mijn FOBA collega's: DANKJEWEL voor het lieve cadeau! Het is zoooo goed om thuis te komen van een roadtrip en een groot pakket voor je deur aan te treffen met zo'n lief cadeau! Dankjewel!